Ayrı Sayılmak Ve Müslümanlar

Eğer bir toplum temelini tabakalaşma-zümreleşme esasına dayalı olarak atmışsa, o toplumda bir ayrısayılma olayı da geçerliliğini her zaman korumuştur. Bu geçerlilik, kendini en yalın biçimiyle hakim anlayışın sürdürdüğü birleştirmeler, ayrıştırmalar ortamında belli etmiştir. Zümreler bir yandan içinde yaşadıkları toplumun hakim anlayışıyla bir ilişki kurup özelleşmeye, bağışıklık kazanmaya çalışırken, bir yandan da aralarındaki münasebetlerin, işbölümlerinin sorumluluk alanlarını tehdit altını almışlardır. S.69 İçinde yaşanıp da bir tarafında rahat edilemeyen bu karmaşık, çatışma ve ayrışma topulumun ortasında, asıl üzerinde durulması gerekin konu müslümanların konumudur. S.69 Şimdi sorulacak soru şudur: Kişiler, “Biz İslam’danız.” Dedikleri “İslam”a mı, yoksa kendilerini herşeyiyle (kendince kabul ettiği şeref biçimleri, emniyet türleri, hoşgörü niyetler) kuşatmış olan topluma mı aittirler? Hiç kuşkusuz cevap muallakta kalacak, mucip sebepleri de gösterilecektir. Ama içinde bulunulan durum da bir muama değildir. Değişmeler içinde sebeplere bağlı olarak gelişip yer alan amiller (eğitim, arzu , istek irade vs.gibi..), müslümanların farklı uçlarda ve muadil olmayan alanlarda barındığını kolayca belli etmektedir. Kimileri müslümanlarla hakim katmanlar arasında arabuluculuk görevini üstlenmiş, kimileri toplumla uzlaşıp –ki buna azınlık alarak görülme de denebilir- dışlanmış durumdadırlar. S.70 Müslümanlar arasında –sahip oldukları, yahut sahip olmaya çalıştıkları değerler açısından- kendilerini ayrı sayıp “ayrışma ve bütünleşmeye doğru gitme” gibi fikirler, ne hakiki alarak kabul görmüş ne de hatırı sayılır bir fikir arefesini yaşamıştır. Bunlar ötesinde, hiç kimsenin kabul etmeye yanaşmadığı, apaçık olduğu halde şiddetle reddettiği müslümanların içinde bulundukları toplumla uzlaştıkları gerçeği durur. Daha da kötüsü, bu toplumun değerleriyle kaynaşmış olan kişilerin bu eylemlerini İslam’dan sayıp, bunu bir de kabul ettirmeye çalışmaları durumu vardır. S.70