Muhalefetin bu sert hücumları, hükümetin çalışmalarını felce uğratıyordu. Derken iktidar, hükümet açısından dayanılmaz hale gelen bu puslu havayı kendi lehine berraklaştırmak için 18 Nisanda, görünüşte genel nitelikli, gerçekteyse CHP'ye yönelik bir tedbir almıştı: Bir meclis soruşturmasının açılması ve bu maksatla da muhalefet partisinin yeraltı faaliyetlerini ve mali kaynaklarınızı araştırmakla yükümlük bir komisyon kurulması. Bu kararla çılgına dönen CHP çevreleri, çok sayıdaki kışkırtma odaklarını, özellikle de kendi nüfuzları altında bulunan üniversite gençlik komitelerini harekete geçirdiler. Buna karşılık, Demokrat Parti meclis grubu, hükümet tarafından teklif edilen yetki kanunu tasarısını kamuoyunu dikkate almaksızın onayladı. Hemen ardından da Meclis, görülmedik bir şiddetteki tartışmalar sonrasında salonu terketmek zorunda kalan CHP milletvekillerinin sert muhalefetine rağmen bu kanunu kabul etti. İstanbul ve Ankara'daki gençlerin başkaldırışının ertesinde, bilhassa da Harp Okulu öğrencilerinin sessiz yürüyüşünden sora iki parti arasındaki gerginlik öylesine arttı ki, iki tarafın milletvekilleri defalarca birbirlerinin üzerlerine yürüdüler ve kıyasıya dövüştüler. Hatta bir keresinde Meclis'i çok dehşetli bir şekilde sarsan bu tartışmalardan birinde CHP lideri İsmet İnönü kürsüden Demokrat Parti milletvekillerine ve hükümet üyelerine şu esef verici, aynı zamanda da tarihi sözleri söyledi: "Sizleri öylesine acı bir son bekliyor ki, sizi ondan ben bile kurtaramam!!" O anda bu sözlerin ne manaya geldiği tam olarak kavranamadı; bununla neyin kastedildiği ancak 27 Mayıs sabahı anlaşıldı.