Maraba Ruhu

Ayıboğan İbrahim! Lakabını hem bir şeref,hem de bir tehdit gibi haykırmıştı.Buna bir terbiye meselesi deyip geçilebilir;fakat herifin telefonla emir aldıktan sonra küstahlığın zirvesinden,birdenbire zilletin eteklerine de yuvarlanışı,kendi şahsına ait bir ahlâk veya seciye düşkünlüğünden ziyade bir cemiyet vak’asına benziyordu.Orhan biliyordu ki,devrinin birçok asayiş memurları bu Tayfur ve bu Ayıboğan İbrahim gibi zebunküştürler; biraz eğilene tekme atmak ve biraz yukarıdan alana yalvarmak,eteğine sarılmak onlarda müşterek bir mizaç haline gelmiştir.Kendilerinden kuvvetli olana karşı ziyan ettikleri gururu daha zayıfların izzetinefsini yağma ederek telafiye çalışırlar.Niçin? Korkarlar.Aç kalmaktan korkarlar.Etek öpmeleri bundandır
Peyami Safa - Biz İnsanlar - Sayfa 158

Türü
Roman
Sayfa Sayısı
400
Baskı Tarihi
1999
Baskı Sayısı
1. Baskı
Basım Yeri
İstanbul
Yayın Evi
Ötüken
Mütefekkir romancı bu eserde insan ruhunun derinliklerine büyük zekasının ışığını tutmaktadır. romanda asil bir ruhun insanın anlaşılmazlığı karşısındaki bunalımları, ikiyüzlülüğe ve bayağılıklara karşı isyanı verilmektedir. Harb yıllarının ahlâkı ve içtimâi hayanı verilmektedir. Harb yıllarının ahlâkı ve içtimâî hayatı perişan eden havası iinde dürüstlüğün ve ülkücülüğün savunması yapılmakta, kozmopolitliğe karşı milliyetçilik, materyalizme karşı maneviyatçılık bayraklaştırılmaktadır.