Maraba Ruhu

Ayıboğan İbrahim! Lakabını hem bir şeref,hem de bir tehdit gibi haykırmıştı.Buna bir terbiye meselesi deyip geçilebilir;fakat herifin telefonla emir aldıktan sonra küstahlığın zirvesinden,birdenbire zilletin eteklerine de yuvarlanışı,kendi şahsına ait bir ahlâk veya seciye düşkünlüğünden ziyade bir cemiyet vak’asına benziyordu.Orhan biliyordu ki,devrinin birçok asayiş memurları bu Tayfur ve bu Ayıboğan İbrahim gibi zebunküştürler; biraz eğilene tekme atmak ve biraz yukarıdan alana yalvarmak,eteğine sarılmak onlarda müşterek bir mizaç haline gelmiştir.Kendilerinden kuvvetli olana karşı ziyan ettikleri gururu daha zayıfların izzetinefsini yağma ederek telafiye çalışırlar.Niçin? Korkarlar.Aç kalmaktan korkarlar.Etek öpmeleri bundandır