Yaşamak

"Fyodor Mihayloviç" diyor Matriyona alçak sesle ve adama bakmadan konuşuyor, "insan ölürken canı acır mı?" Kızın düşüncelerinin nereye yöneldiğini görmek şaşırtıyor onu. "Matriyonacığım" diyor, "Sen ölmeyeceksin! Yatağına uzan, biraz uyu, uyandığında kendini daha iyi hissedeceksin. Birkaç güne kalmadan da okuluna dönersin, doktorun dediğini duydun..." Adam konuşurken kı başını iki yana sallıyor. "Ben kendimden söz etmiyorum ki" diyor, "yani, herhangi biri ölürken canı acır mı?" Kızın ciddi olduğunu anlıyor "Tam o anda mı?" "Evet, tam öldüğün zaman değil de, ölmeden hemen önce." "Öldüğünü anladığında?" "Evet" İçi minnetle doluyor, Matriyona günlerdir kendini ona kapamıştı, kalın kafalı ve çocukca davranmış, öfkeye kapılmış, içinde taşıdığı Pavelin değerli anısını ona anlatmamıştı. Şİmdiyse yine kendisi olmuştu: "Ölmek hayvanlara güç gelmez." Diyor Fyodor mihayloviç,yumuşak bir sesle; "Belki onlardan ders almalıyız. Belki onlar dünyada bunun için bizim yanımızdadırlar, yaşamanın ve ölmenin sandığımız kadar güç olmadığını kanıtlamak için."