Ayrılık Yaşantısı

İnsana mantık armağan edilmiştir; o -kendinin farkında olan- yaşamdır; kendinin, diğer insanların, geçmişin ve geleceğin olasılıklarının farkındadır. Ayrı bir bütünlük olarak bu kendinin farkında olması, kendi ömrünün, iradesi dışında doğduğunun ve iradesine rağmen öleceğinin, sevdiklerinden önce veya sevdiklerinin ondan önce öleceğinin farkında olması, kendi yalnızlığının ve ayrılığının, ayrıca doğal ve toplumsal güçlerin karşısındaki çaresizliğinin farkında olması, onun ayrı, doğadan kopuk varoluşunu dayanılmaz bir hapishaneye çevirir. Bu hapishaneden kurtulmadığı, kendini şu ya da bu şekilde insanlarla, dış dünyayla bütünleştiremediği takdirde delirecektir.