Ampulün üstüne bir delik açıp içini benzinle doldurursunuz. Balmumu ya da silikonla deliği tıkar, sonra ampulü bir duya takar ve birinin içeri girip elektrik düğmesine basmasını beklersiniz.

Eğlenceli sayılabilecek bir patlayıcı da, pudra şekeriyle karıştırılmış permanganattır. Buradaki ana fikir, çok hızlı yanacak bir maddeyi o yanmaya yeterli oksijen sağlayacak bir başka maddeyle birleştirmektir. Bu karışım o kadar hızlı yanar ki buna patlama diyebilirsiniz. Baryum peroksit ve çinko tozu. Amonyum nitrat ve alüminyum tozu. Anarşinin nouvelle cuisine uyarlaması. Sülfür soslu baryum nitrat, mangal kömürü garnitürlü. Bildiğiniz barut bundan ibarettir. Bon appétit.

Tyler'la aramızdaki tek ortak nokta aynı parmak izlerine sahip olmamız, ama bunu kimse anlamıyor.

Tanrı'nın bakışıyla, ortada tek bir adam varmış gibi görünüyor. Kendi ağzına silah sokmuş tek bir adam. Ama silahı tutan kişi Tyler ve hayat benim hayatım.

Tetiği çektiğimde, tabii ki öldüm ben. ... Gerçek hayattan daha iyiydi bu. Ve hayattaki tek kusursuz anınız sonsuza kadar sürmeyecektir.

Ceviz çalışma masasının karşı tarafında oturup Tanrı'yla bir görüşme yaptım. Arkasındaki duvarda diplomaları asılıydı. Tanrı bana dedi ki: “Neden?” Neden bu kadar acıya sebep oldun? Her birinizin kutsal, eşsiz bir kar tanesi olduğunu anlayamadın mı? Eşi bulunmaz eşsizlikte, eşsizin de eşsizi bir kar tanesi olduğunuz göremedin mi? Hepinizin sevginin tezahürleri olduğunu anlamıyor musun?" Karşımda oturmuş, bir not defterine bir şeyler karalayan tanrı'ya baktım. Ama tanrı bu meselede tamamen yanılmaktaydı. Bizler eşsiz değiliz. Süprüntü ya da pislik değiliz. Biz sadece biziz. Biz sadece biziz ve hyatta başımıza gelenlerin bir nedeni yok. Tanrı diyor ki: “Hayır, bu doğru değil.” Peki. öyle olsun. Tanrı'ya akıl öğretmek bana kalmadı ya...

Uykusuzluk böyledir işte. Her şey çok uzaklardadır, bir kopyanın kopyası gibi. Dünyayla arana öyle bir mesafe sokar ki, ne sen bir şeye dokunabilirsin ne de bir şey sana.

İşte bu özgürlüktü. Bütün umutlarınızı kaybetmek özgürlüktü.

Bugün binbir düşünce içinde kendini oradan oraya sürüklerken, yarın soğuk gübreye, solucanlar için açık büfeye dönüşebileceğinin kanıtı işte.

Mobilya satın alırsınız. Kendinize dersiniz ki, bu hayatım boyunca ihtiyaç duyacağım son kanepe. Kanepeyi alırsınız ve sonraki birkaç yıl boyunca, hangi işiniz ters giderse gitsin, en azından kanepe sorununuzu çözmüş olduğunuzu bilirsiniz. Sonra aradığınız tabak takımı. sonra hayallerinizdeki yatak. perdeler. halılar. Sonra o güzel yuvanızda kısılıp kalırsınız. bir zamanlar sahip olduğunuz şeyler artık sizin sahibiniz olur.