Dava artık benim davam değil Sen'in davan...

O iki gün içinde umudum olmamakla birlikte Allaha şöyle yakardığımı hatırlarım: "İlahi! İnsanlar ben İskender Pala olduğum için bunları bana yapmıyorlar ve ben ben olduğum için yine benden kaçmıyorlar; hayır, ben Sen'in yolunda olmaya çalışan bir kul olduğum için bunları yapıyorlar ve beni Sen'den koparmak için benden kopuyorlar. Yani ki dava artık benim davam değil; Sen'in davan oldu. O halde var bildiğini takdir et ve bana hayır olanı ver!" Âh! Bütün olmazların olmaya durması, bütün uzakların yakın olması, bütün duaların kabulü, bütün güzelliklerin sökün etmeye başlaması bu bir cümlelik duaya bağlıymış. O anki nazımın hemen geçivereceğini bilseydim başka şeyler için de dua ederdim şüphesiz...