-Hassan, seni bekliyordum.
-Beni mi bekliyordun?
-Ölümüme şahit olman için.
-Neden ben? Ben ölümden çok korkarım.
-Ölümden kesinlikle çok korkarız. Anne karnında karanlıktaki bebeğe denseydi ki : 'Dışarıda aydınlık bir dünya var, yüksek dağlarla dolu, büyük denizleri olan, dalgalanan düzlükleri olan, çiçekleri açmış güzel bahçeleri olan, dereleri olan, yıldızlarla dolu bir gökyüzü ve alevli güneşi olan ve sen bu mucizelerle yüzleşmek yerine karanlıkla çevrilmiş oturuyorsun. Doğmamış çocuk bu mucizeler hakkında hiçbir şey bilmediği için hiçbirine inanmayacaktır tıpkı bizim ölümü beklediğimiz gibi.. işte bu yüzden ölümden korkarız..
-Ama ölümde ışık olmaz. Çünkü o herşeyin sonu.
-Ölüm nasıl olur da başlangıcı olmayan bir şeyin sonu olur? Hassan evladım, benim düğüm gecemde mutsuz olma.
-Senin düğün gecen mi?
-Evet. Sonsuzlukla düğünüm.
