Tamamı 37 kitaptan müteşekkil Ali Şeriatî külliyatı’nın ikinci kitabı olarak yayımlanan bu eserin tercümesini değeri akademisyen Doç. Dr. Ejder OKUMUŞ yapmıştır. Kitap önsöz ve on bölümden oluşmaktadır. Ali Şeriatî (1933-1977) İslam’ı bir değer sistemi ve bir ideoloji olarak ele alır. Bununla birlikte yeni benimsenmiş bir ideoloji olmaktan öte o, aynı zamanda bir tarih, bir dil, bir kültür, bakış açısı, ahlâk ve toplumsal bir sistemdir. O nedenle İslam’ı çağdaş bir ideoloji olarak yeniden okuyamaz, onu güncelleştiremezsek, İslam tarihsel, toplumsal ve kültürel bir gerçek olmaktan çıkarak bir lükse, salt bir metafiziksel düşünceye dönüşecek ve âtıl kalacaktır. Oysa İslam bizim diri ve diriltici belleğimizdir. Oysa İslam eskidiği zaman çıkarılıp atılan ve yerine moda olmuş başkalarının giydiği geçici bir kıyafet değildir. İslam’ın diri, canlı ve işlevsel bir yorumu yapılamadığından, çağdaş bir teorisi üretilemediğindendir ki ‘modernleşme’ adı altında İslam toplumları İslam medeniyetinden koparılmakta ve Müslümanların İslamî ilkelerle bezeli bir dünya inşa etmelerinin önü kapatılmaktadır. Böyle bir durumu facia olarak niteleyen Şeriatî, bu kitapta İslam’ın kendi tabiatı ile var olması ve var kılması için yaşadığı asrın farkında ve sorumluluklarının bilincinde olan, yönünü belirlemiş, azığını kuşanmış bir “vasat ümmet” inşâsının nasıllığını ve niçinliğini konu ediyor. ŞERİATİ, toplumsallaşmış bir bilinçlilik, devrimci bir teori ve derinlikli bir dinî düşünce hareketi olmadan yapılacak siyasî, sosyal ve iktisadî değişikliklerin boşuna olduğunu ve beklenen sonucu sağlamayacağını düşünmektedir. Ali Şeriatî’ye göre İslâm, şu anda iki cephede tehlikeyle karşı karşıyadır. Biri, insanlık dışı güçler cephesi, diğeri ise insana, insanın kurtuluşuna ve özgürlüğüne dayanan ideolojiler cephesi. Bu iki cephe karşısında sorun “Nasıl kalmak!” sorunudur. Ben herkesi rahatlatmak için gelmedim. Ben rahatları rahatsız etmek için geldim. Ben esrar ve eroinmiyim ki herkesi rahatlatayım. Ben yazılı cevapları olanlardan değilim. Eğer birisi gerçekten bir hizmet yapmak istiyorsa, rahat insanları rahatsız etmeli, suskunları konuşur, uysalları hareketli hale getirmeli, donuk insanlar arasında mücadele çıkarmalıdır.” diyen Şeriatî’ye göre, kendini yetiştirmek şundan ibarettir: “Bir asıl, ilke, temel, asalet ve hedefle kendini devrimci yetiştirmek, yani varlık cevherimize gelişim kazandırmaktır. Bu ise halkın yazgısına katılımı gerektirmektedir.” “Kendini Devrimci Yetiştirmek” kitabı, Batı’ya ve bâtıla karşı durmak, ancak kendi değer dünyamızda kalkmakla mümkündür diyen âşıklar için