Muammer Bey ve Adeviye Hanım, çocuklarını eğitirken zamanın ötesine geçip kız-oğlan ayrımı yapmadılar. Kızlarına gösterdiği özenin topluma uymadığının farkında olan Muammer Bey, onlara, "Sizin gibi iyi eğitilmiş kızlarla evlenecek erkekler bu ülkede ancak birkaç kuşak sonra yetişecektir" demeyi de ihmal etmiyordu.

Asla evlenme dostum asla ! Sana öğüdüm olsun. Hayatta elinden gelen herşeyi yapmadan,seçtiğin kadını sevmekten vazgeçip onu gerçek karekteriyle görmeye başlamadan önce evlenme; evlenirsen çok büyük,bir daha asla düzeltilemeyecek bir hata yapmış olursun.İhtiyarladığın ,hiç bir işe yaramayacak hale geldiğin zaman evlen...Yoksa içinde iyi ve yüce ne varsa hepsi yok olur; önemsiz küçük şeyler yüzünden herşeyin harcanır gider.Evet evet evet!Bana öyle hayretle bakma ! Eğer ilerisi için kendinden birşeyler bekliyorsan ,her adımda senin için herşeyin bitmiş oldğunu duyarsın,her şey bitmiş kapanmıştır.Senin için artık misafir odasından başka her yer kapalıdır..Orada da bir uşaktan,bir budaladan farksız olursun.Ne diyeyim.

Hayat acılarının tedavisi için kadını arar, evliliğe koşar, aile içinde selamet umarız. Bilmeyiz ki izzeti nefsimizin en büyük düşmanı en yakınımızdaki kadındır.

Aşkın zedelediği bin türlü talihsizler içinde en çok bu hiçe giden kurbanlara (aşkları için intihar edenlere) acımalı. Zira bu zavallılar bilmiyorlar ki birbiriyle evlenmemesi lâzım gelenler varsa onlar da yalnız sevişenlerdir. Üstadım Gourmont'un dediği gibi aşk ile evliliği karıştırmamalı. Aşk yabanî bir hayvandır. Kanunlar dışında, isyan ve ihtilâl dağlarında yaşar. Ancak gece, karanlıklar basınca, gizli yollardan şehre girer ve bahçelerin tarhını, ağaçlı caddelerin kanapelerini alt üst eder. İbadethanelerde her gün lanetlenen aşktır. Hükümetler, polis ve jandarmayı ona karşı silâhlandırır. Halbuki evlilik, bir şehir müessesesi, bir emniyet tertibatıdır. At cambazhanelerinde musıkî çalan ve fokstrot oynayan, dişi sökülmüş, tırnaklan eyelenmiş, zararsız arslan, orman canavarına göre ne ise, aşka kıyasla da evlilik odur. Aşk geçici, evlilik ise daimîdir. Evliliği aşkın devamı zannetmiş nice safdil çiftler, üç ay geçmeden dudaklarda ateşin söndüğünü görmüşler ve bir akşam kendilerini karşı karşıya esner bulmaktan hayret etmişlerdir. Aşk değişmeyince ölür. En eski edebiyattan en yenisine kadar, her dilde,.., şiirin konusu zevce değil sevgilidir, hayâller ve semboller, hep sevgilinin süzgün gözleri ve karanlık kirpikleri etrafında pervaneler gibi uçuşur. Kahramanı zevce ve konusu evlilik olan hikâyeden daha tatsız ne olabilir?

Kocasına ait hatıraları anlatmaya başladı.Onu çok sevmiş olduğu belliydi.Maziyi seyreden bakışlarında sıcak ve renkli köpüklere benzer pırıltılar görünüyordu.Hatırlarken de mesuttu.Sık sık : ‘Halimciğim…’ diyordu.İki tarafa onu arar gibi baktı ve gözleri yaşardı.Kocası kimbilir bu salonda , bu koltukta, bu hava içinde kendisinden ne gölgeler bırakmıştı ve bunu ancak Samiye Hanım görebilirdi.