Örtünmek

Ayşe güzel kadın, kalçalı. Ve Beyrutta herkes birbirine bakar. Öyle kaçamak değil, durup şöyle uzun uzun. "Röntgenini alırcasına" Ayşe'nin deyişiyle. Hep sinirlendi buna Ayşe. On üç yaşından beri hep tedirgin. Bakmasınlar istiyor, öyle bakmasınlar, başka türlü baksınlar, kendisi görmesin. Yürüsün sokalkarda ve bakışlar yolunu kesmesin. Öyle bakılmayacak bir şekil. Olmadı. Herkes bakar çünkü Beyrutta birbirine. Ve br gün, Hamra'da yürürken aceleyle yerde bir şey gördü. Şey gibi birşeydi. Bir cüce kadın, yerde boncuklar satıyordu. Başı örtülü cüce bir kadın. Herkes ona bakıyordu elbette, boncuklara kimse. Çünkü cüceydi kadıni bakılacak bir şey. Bir cüce kadın niye örtünür ki? Allah için mi? Belki ama daha ziyade bakılmaktan sıkıldığı için olmalı. Bir cüce örtünse ona bakmaktan vazgeçer mi insanlar? Hayır elbette. Ama cücede bir tuhaflık... Sanki artık diyor ki " Bana bakıyorsan bu seninle ilgili, ben kapalıyım, örttüm üstümü. " Bir rahatlık bir özgürlük.. Boncuklar diziyor ağzında iğlerin ucunu ıslata incete... Üstünü örtmüş bir cüce dünyaya karşı "eyvallahsızlık" olarak. Ayna gibi örtü, kim baksa bakışını geri veriyor eline. Sanki cüce değil kadın, başörtülü bir kadın, öylesine bir rahatlık. O Gündü işte Ayşe örtündü. Üstünü örttü. Görünmemek için.Herkesin çok fazla göründüğü bir çağda görünmemeyi seçtiği için. Bu kadar.