...: Bir sanatçının ulaşmak isteyeceği en yüksek form, mümin olmaktır. Başka bir ifadeyle hayatın en yüksek formu imandır. Ehl-i Hak için Allah'ın mevcudatını tefekkür etmek ibadettir.

Bilimlerin kökeni ebediyete uzanmaktır. Bilim derinlikli sorularının cevabını dinde bulabilir, din ise özde bir tefekkür olan bilimin sonuçlarında tezahür eder.

...; arayın, mevcut olan her şeyde Allah'ı bulacaksınız.

Hıristiyanlıktaki ibadet biçimleri günlük hayat içinde deformasyona uğramıştır.Hıristiyanlıkta ahlaki eğitim ve felsefi derinlik vardır ama teoriyi hayırlı bir pratiğe taşıyacak enstrümanları yoktur.

Allah aşkı varlığını tutuşturduğunda, insan, O'nda erimek ister, O'nun huzurunda kalmak arzusuyla tutuşur. Bu aşk, kişiyi Rabbiyle gerçek dostluk düzeyine taşır; muhabbet, tam anlamıyla gerçekleşir. Mümin bu hal üzereyken, Vahidü'l Ehad'a olan aşkını, hayranlığını ve arzusunu ifade iştiyakıyla dolar. Bu hal, sanatçının bir halidir. Sanatçı, derinden bir ihtiyaç ile arzu ettiğini ifade edendir; içinde kopan fırtınayı bir forma dökerek dışarı çıkaran... Mümin de bu anlamda bir sanatçıdır; O'na yakınlaşmak, O'nu görmek ve hissetmek, O'nunla konuşmak iştiyakı hisseder. Böyle hissettiği için de, müminin halleri ibadet hükmündedir.

Eğer insan, hayatındaki belli şeyleri değiştirmek istiyorsa, öncelikle kendi yetersizliklerini idrak etmeli, durumundan huzursuz olmalı ve bunun için bir şeyler yapmak istemelidir. Salihlerin dediği gibi, en büyük mesele meselenin kendisi değil, onun nereden kaynaklandığını bilmemektir.

..., ben Batı'dan Doğu'ya seyahat etmedim, ben bilinçsizlikten gelip varlığımın hakikatine vardım. Din değiştirmedim; saptırılmış, anlamsız bir hayattan ebedi bir zenginliğe geldim.

Gerçeği sabote etmek isteyen bir kişinin sadece bozuk bir hafızaya ihtiyacı vardır.

İnsan acıyor kendisini görmedim. İşittiğime nazaran Fikret, ressammış. Güzelliği seven, nağmeyi seven, tabiati, manzarayı seven bir ressam... Fikret'in de, inanç bakımından İttihatçılardan farkı yok. Hepsi de dine karşı kayıtsız. Dini, üçüncü, beşinci dereceye bırakan insanlar. Onun kendi arkadaşlarına cephe alması, zulmü sevmeyen mizacı sebebiyledir... Fakat asıl belâ, bütün mizaçları bastırıp iyilikleri yok eden imansızlık belâsından geliyor. Yahu ne uzağa gidiyoruz. Pozitivizm, maddecilik dediğimiz imansızlığın, yalnız bizim memleketimizi sardığını zannediyorduk. Mısır'da da aynı belâyı gördüm. Lisanı Arapça olan, imam, İslâm'ı dünyaya yayan, Camiül Ezher'i bulunan, her yeri ilimle dolduran bir memlekette, pozitivistlerin bulunması, dinsizlerin bayrak kaldırmaları inanılacak şey değil. Ama hakikat...

Kurtuluşu ümit ediyorsan, zincire vurulmuş olman lazım.