I.T.

Steve sadece çok zengin değildi; aynı zamanda şirketten yılda çeyrek milyon dolar maaş alıyordu ama mühendislerinin yılda 30,000 dolardan fazla almasını reddediyordu ve bu, Apple'da çalışan mühendisler arasında en düşük maaştı. Haftada seksen saatten az çalışan birinin tembel olduğunu düşünüyordu.

1982 yılının başlarında, ekip Vadi'nin her yerinde iş bulabilecek bilgisayar sihirbazlarıyla dolmuştu. Çoğu erkek, beyaz ve orta sınıftandı; aralarında zenci yoktu, çok az İspanyol kökenli vardı ve Steve'in özel asistanı dışında hiçbir Asyalı yoktu. Hepsi üniversite mezunu, zeki ve uyumluydu. Ekibe katılmak isteyen her yeni aday, herkesin bulunduğu bir sınavı geçmek zorundaydı, insan kaynaklan tarzı psikolojik testler yoktu; Steve'in kendi soruları vardı. Bunlardan ikisi şunlardı: "Kaç kez uyuşturucu kullandın?" ve "Bekâretini ne zaman kaybettin?" Cevaplan önemsemiyordu; önemli olan, kendi başlarına düşünme yeteneğine sahip olmayanları ayıklamaktı. Diğer önemli bir sınav, Bandley binası bölgesinde Burrell Smith veya Andy Hertzfeld ile bir bilgisayar oyunu oynamaktı; onlara yetişecek kadar iyiyseniz, değerli bir adaysınız demekti.

Daha önce hiç kimse ekranda grafik görüntüler sergileyen bir yazılım hazırlamadığı için, her noktayı (yani resim unsuru veya "piksel") sürekli olarak kontrol etme çabası, gerçekten ölçülemeyecek boyutlardaydı, işi ekip üyeleri için asıl moral bozucu hâle getiren ise, Steve'in projenin herhangi bir detayını asla gözden kaçırmamasıydı. Tam anlamıyla bir mikro yöneticiydi. En küçük şeylere bile çok dikkat ediyordu. Doğal olarak sonuç her zaman daha iyi oluyordu ama o sonuca uzanan yol tam bir işkenceydi. Macintosh için BASIC program dilini hazırlamaya çalışan genç programcı Donn Denman, buna "elini kirleterek yönetmek" diyordu. "Steve ofisinize dalar, alanınızı işgal eder, yanınıza oturur üzerinde çalıştığınız şeyle oynamaya başlardı. Bir şeyin kullanımını kolaylaştırmak ya da daha iyi göstermek için yorumlarını ve fikirlerini açıklardı. Teknik seviyede ne yaptığınızı asla bilmezdi ama gerçekten ilgilenirdi. Sonra giderdi ve onu uzun bir süre görmezdiniz." Ekip üyeleri, Jobs ile başa çıkabilmek için bir stratejiye ihtiyaçları olduğunu anlamışlardı. "Amaç" diyor Denman, "bir daha sefere geldiğinde ona gösterecek düzgün bir şey hazırlamaktı. Hepimiz Steve hakkında şakalar yapardık. Ona yeni bir fikri kabul ettirmek istiyorsanız, fikriniz iyiyse ama onun aklına gelmemişse, yapmanız gereken tek şey fikrinizi açıklamak ve reddetmesini beklemekti. Birkaç hafta sonra telaşla yanınıza gelir, aklına harika bir fikir geldiğini söyler ve ilk seferinde açıkladığınız fikri kendi bulmuş gibi size açıklardı." Steve için fikir artık kendisine ait olduğundan, tasarıma eklenmesinde hiçbir sorun olmazdı.