taş

Deniz kenarına dizilip kendi aralarında şöyle konuşan pek çok kafatası bulacaksınız: "Bu deniz bizi uykunun tadından mahrum ediyor. Onun varlığından bir fayda görmüyoruz. Gelin onu taşlayalım!". Yaşamdır bu deniz. Kafa tasları ise, derinliğini ölçmek ve sırlarını anlamak için bu denizin içine dalamayan ve çağıldamasından başka bir şey duymayan algılamalarınızdır. Haydi ağır bir taşa bağlayınız bu algılamalarınızı ve atınız denize. Çünkü o, içinde boğulmadıkça tanıyamayacaktır denizi.

İnsanın taşlar üzerine bıraktığı eserler taşların yok olmasıyla yok olur gider. Fakat insanın, insan kardeşinin ruhuna nakşettiği eserler sonsuza dek kalıcıdır. Ruh sonsuza dek kalıcıdır çünkü.