Sizin hiç babanız öldü mü? Benim bir kere öldü kör oldum Yıkadılar aldılar götürdüler Babamdan ummazdım bunu kör oldum .....

Yaşar Nuri Öztürk bir imamdır bir camide. Ben Hareket'de çalışırken o da geldi.. Büyük saygı gösterdi, ilan-ı aşk etti. Yetişmek istiyorum, yardım eder misin, dedi. Eve geldi. Karadenizliymiş. Kısa boylu. Herkese yaptığım tavsiyeler.. Lisân, okumak. Fransızca'ya başladı.

Şimdi birşeysin benim için... Varsın. Fakat bocalıyordum. Gizlice düşündüğüm, farkedilmesinden korktuğum hakikat sen miydin, yoksa ben, hatırasızlığı, boşluğu, en ucuz şekilde, sırtımdan korkakça, hiç bir teşebbüste bulunmadan birden bire atmak için yine hayal mi kuruyordum. Dedim ya, bocalıyorum. Yeniden yaşamaya başlamak kolay mı?

Acaba kimdi, rüya olmayacak kadar düz, hayal olmayacak kadar da gösterişsiz, gerçek olmayacak kadar da muhatapsız. Ama yine de dışardaki gerçekle ilintili.

Gelecektim. Ama daha kötü bir hatıram olsun istemedim. Ona böyle yazdım.

Umutsuzluğun kapımıza gelmesi için az mı bekledik. Umutsuzluk mu, yoksa ince derin bir şikayet mi? Yoksa; Faaliyet içinde geçen gece ve gündüzlerimizin bizi bıraktığı anlarda kalbimizi eline geçiren ve henüz mahiyetini anlamadığımız melal mi? Bir iki adım daha atmamak için nasıl da direniyoruz. Dayandığımız şeylerin hangisi buna değerdi? ................... İnsan, gittikçe daralan dünyasında neden mutsuz. Herkes artık gereğinden fazla büyüyor da onun için mi? On yedi yaşlarındaki delikanlıların bile iki kat yaşlıların ki kadar yürekleri dolu.

Ruhumuzun batıdan aldığı lekelerden ancak Allah bizi arındırabilir.

Halkın inanmadıklarına bina edilmiş sistemlerle kaybettik.

Anneleri küçük paketi açtı,tahin helvasını bıçakla altıya böldü ve altıya bölünmüş ekmeklere ilave ederek dağıttı. Anne mükemmel bir üleştiricidir ve kendine daima en küçük lokmayı ayırmıştır.

Bir varlığın kendi benliği ile kendi nefsini görmesi, sözgelimi bir aynada kendi nefsini seyretmesine benzemez. Çünkü seyredilen yerin verdiği biçimde, seyredenin kendi benliği görünür. Böylesi bir yer olmasaydı ve Allah'ın onda tecellisi bulunmasaydı, herhangi bir suret bir şekil görünmezdi. Oysa, Yüce Allah, tüm alemi, ruhu olmayan bir beden gibi yaratmıştır. Yani, bir bakıma, âlem henüz inceltilmemiş, donuk ve cilasız bir ayna gibiydi.