Size bilmecelerle konuştuğumu mu düşünüyorsunuz? İnsanların gelenekleri, onların varlıklarından, her halkası bir bilmece olan bir zincir yaratmışken, eğer bilmeceler olmasaydı, acaba ben sizlere ne ile konuşabilirdim? Evet, bir bilmecedir yaşamla ölümün birbirinden ayrılması; gündüzün geceyle, uyanıklığın uykuyla, çiçeğin meyveyle ve şebnem tanesinin denizde yüzen buz kütlesiyle yakınlığı kadar yakındır birbirlerine oysa… Bir bilmecedir yerin bitkisini, kuşunu ve hayvanını bedeninde et, kan ve kemiğe dönüştürmek için öldürüp de bunların ölümünü yaşam olarak adlandırmanız ve yer bedenini bitki, kuş ve hayvana dönüştürürken buna yaşam değil de ölüm demeniz. Gerçekten bir bilmecedir, yediğiniz her şeyde ölümü yemeniz, içtiğiniz her şeyde onu içmeniz, giydiğiniz her şeyde onu giymeniz ve onunla yatıp kalkmanız, her çeşit arzunuzda onu istemeniz ve bütün bunlarda onu yaşam adıyla yüceltmeniz, sonra da sizi yediğinde, içtiğinde, giydiğinde ve istediğinde kalkıp onu lanetlemeniz!...

İnsan ölümden, ancak yaşamı tam anlamıyla sevemediği için hoşlanmamışrtır. İnsan yaşamından bir felaket yaratmasaydı, ölüm de bir felaket olmazdı.

Söylesenize bana nedir yoksulluk? Yoksulluk dağlarınızın da şahit olduğu gibi, sizde kayalardan üzüm zeytin ve buğday fışkırtan kararlılık olması mıdır? Pırıl pırıl su içmeniz ve kokulu havayı içinize çekmeniz midir yoksulluk? Toprağı giyinmeniz, göğü bürünmeniz ve zindeliğin ötrünüzü ve giysinizi paylaşması mıdır yoksulluk? Yoksulluk sizin, yakınının kanı ile karışmış ve nefretlerinin ve acılarının ateşiyle pişmiş iki ekmek yemeniz yerine kendi alın terinizle karılmış ve inancınızın ateşiyle pişirilmiş bir ekmek yemeniz midir?

Öklid bir aptaldır ! Aptal......Tanrı'nın şu Yunanlıdan daha akıllı olduğunu ben kanıtlayacağım.

Kabuk değiştiremeyen yılan ölür. aynı şekilde, düşüncelerini değiştirmesine engel olunan kafalar da öyle: kafa olmaları son bulur.

Yanlızca bırakamadığım için şiir yazıyorum. (Bir mektuptan)

Kış, Kâbil'deki her çocuğun en sevdiği mevsimdi; en azıdan babası iyi cins bir soba alabilen çocukların. .. Kış benim için çok haneli bölmelerin, Bulgaristan'ın başkentini anımsamanın sonu, Hasan'la sobanın başında iskambil oynayarak, salı sabahları cinema parkta bedava Rus filmi izleyerek, bir sürü kardan adam yaptıktan sonra öğle yemeğinde pilavlı tatlı şalgam kurma'sı yiyerek geçirilen üç aylık tatilin başlaması demekti. Ve uçurtmalar, elbette. Uçurtma uçurmak. Uçurtma yarıştırmak.

Ülkenizin tarihiyle son derece iftihar ediyorsunuz ve onu "peygamberlerin beşiği" diye adlandırıyorsunuz. Bugün kuşu uçup giden bir yuva haline geldikten sonra size bu beşiğin faydası ne? Işıkları yüreklerinizde parlamadıktan sonra peygamberlerinizin size faydası ne? Sizin onları kitaplarınızın sayfaları arasına ve tapınaklarınızın karanlıklarına gömdüğünüzü görüyorum. Keşke onları ruhlarınıza gömseydiniz!

Artık ölünmediğinde, acaba kaç kişi yaşamı hala yaşanmaya değer bulacaktır?

Bazen kafamı içine yerleşmiş olan her şeyden temizlemeyi ve orada hiçbir şey olmamışçasına düşünmeye baştan başlamayı istediğim oldu. Şimdi artık bunu istemiyorum. Kafamdaki nüfusun varlığını tanıyorum ve onunla geçinmeye çalışıyorum. Belki de bir küçükkentli olmuşumdur.