İran Devrimi

Ne var ki, komplo tersine tepiyor ve Abadan sinema yangının rejimin marifeti olduğuna inanan milyonlarca kişinin muhalefeti doruğa varıyor. Şah, halkın gazabından kendisini kurtarmak için Cemşid Amuzegar hükümetini feda ederek yerine İslamcı çevrelere şirin gözükeceğini sandığı dini bir aileden gelme Cafer Şerif İmami’ye başbakanlığa atıyor. İmami, işbaşına gelir gelmez şöyle konuşuyor: “Kötü yönetime son vereceğiz ve ülkenin yasalarını İslami yasalara dayandıracağız. Fuhşu ve kumarı önleyeceğiz.” Bu vaadlerine iki gün sonra bir başka vaad ekliyor ve Ayetullah Humeyni’nin İran’a dönmesine izin verileceğini bildiriyor. s.11-12 Rejim, Cafer Şerif İmami ile yeni bir taktik denemiş oluyor. İslami muhalefeti gözden düşürerek kitlelerden koparmak ve devrimci ayaklanmayı bu biçimde önlemek yerine İslami maske ardına sığınarak aynı amaca ulaşmayı deniyor. s.12 İmami’nin son vaadlerinden tam bir gün sonra, rejime karşı yürütülen mücadelenin tartışılamaz önderi durumuna gelmiş bulunan Ayetullah Humeyni milyonların merakla beklediği mesajını yayınlıyor. kesin bir dille, mücadelenin amacının Şah rejiminin ve monarşi sisteminin yıkılması olduğunu ve İslam Cumhuriyeti kurulması olduğunu ilan ediyor. Halkı rejimin aldatmalarına kanmamaya ve mücadeleye devama çağırıyor. s.12 Ramazanın ardından gelen Şeker Bayramı’nda gösteriler Tahran’da yüz binlerce kişinin sabahtan akşama her gün yaklaşık 10 kilometre yürümesiyle yeni boyular kazanıyor. S.12