İnsan ötekinin yüzünü arayan bir varlık.Bir başkasında yankılanmak isteyen,içinin ışıklarını bir başkasının içine düşürmek isteyen bir varlık.

... bir yüksekliği var ki, orada fikir utanır, barınamaz ve dipsiz kuyunun suyu bu defa gökten yere çevrilmiş bir sürahi gibi kalbe dolar. Ah çorak kafa ve yağmurlu gönül...

Hakikatte Abdullah Efendi, ömürlerinin sonuna kadar kendileri olmaktan kurtulamayan, nefislerini bir an bile unutamayan, etrafındaki havaya kendilerini en fazla bıraktıkları zamanda bile, içlerinde, tıpkı alt katta geçen bütün şeyleri merakla takip eden bir üst kat kiracısı gibi köşesinde gizli, mütecessis, gayrimemnun ve zalim ikinci bir şahsın mevcudiyetini, onun zehirli tebessümünü, inkar ve istihfaftan hoşlanan gururunu ve her an için ruhu insafsız bir muhasebeye davet edişini duyan insanlardan biriydi. Ah bu ikinci Abdullah Efendi, bu üst kat sakini...

Müslümanların gerçekten de İslamiyet'e layık olmak mecburiyetleri var...

Güzel bir cümle şu görüşmek üzere. Hem bir ayrılığı ima ediyor, hem de tekrar buluşma arzusunu. Ne tümüyle iyimser, ne tümüyle kötümser. İkisini de içinde barındıran bir ifade… Ölüm gibi.

... işte böyle Golgota... sosyal baskı insana her şeyi yaptırabilir; ama her şeyi. Gün gelir herkes gidiyor diye, 70'inde sen de gidersin ölüme. Herkes uyuyor diye bedenine hiç danışmadan sen de 8 saat uyursun. Herkes borçlanıyor diye gider krediyle ev alırsın sen de. Hele bir de bunları yaptın diye 100 puan verirlerse sana, bir daha iflah olmazsın evlat. Şu anda yaşadığın hayat, aldığın kararlar, sabit ya da değişken fikirler; kısacası yaşamak için bildiğin biriktirdiğin ne varsa sadece bir etkileşimin neticesidir ve belki de bildiğin her şey temel bir yanlışın uzantısıdır, ömür bile.

Kaç kere karar vermiştim, artık O’na inanmamaya, ama yapamadım çünkü öfkemi, nefretimi yöneltmek için yine O’na ihtiyacım vardı. O’nu yok sayarsam kime düşmanlık besleyecektim, yani O, kendim için bana lazımdı...

Deliye sorgu sual olmadığını ilk defa işitiyorum. Gerçekten deliye neyin hesabını soracaksın. Delilikle beraber çocuğunki kadar güzeli yok. Öyleyse delilikten kurtulup ne yapacaksın desene. İstersen kendini öldürebileceğin gibi, istediğin zaman delirmek de mümkün olsa…

gözlerim kapalı. sanki terk edilmişim. sanki dünyam yıkılmış. sanki yalnızım. derinlerden bir ses daha... trenin boğuk uğultusu gibi. beni bana çağırıyor: ''seni bekleyen var, günde beş defa...''

-Bırak canım, o şüpheleriyle, inatlarıyla övünsün dursun... Hayat yürüyor. Bir gün kervanın dışında kalınca anlar! Bu dünyada yeni diye birşey var! Onu inkâr edenin vay haline! Zorla değiştiremeyiz ya! Sağduyusu kendine mübarek olsun! Biz canlı hayatın peşindeyiz!