Mobidik Sokağı'ndaki evde eşyalar beyaz örtülerle kaplıydı. Nuh Tufan benim namıma öldürülene kadar bu kefenlenmiş yerde huzur içinde yatabilirdim. Madem hortlayacaktım, uykumu almalıydım.

Onun tabiriyle "hayati bir sır" taşıyordum. "Ve sırlar, esas itibariyle hayati"idiler.

İpek kravatıyla dev işkembesini örtenlerden değil; ince yapılı.

Yalnızsan yalanlar sana ilaç gibi gelir.

Kepek veya tam buğday unu, gerçekte açık süt kahvesi rengindedir. İsmail Tokalak ekmeklerin renginin nereden geldiğini anlatıyor: Piyasada kepek ekmeği, köy ekmeği ya da tam buğday ekmeği olarak satılan ekmeklerin rengi, kahverengiye oldukça yakındır. Fırıncılar bu tip ekmekleri, beyaz una "dark malt" eklemesiyle elde ederler." (İsmail Tokalak, Dünya Gıda ve İlaç Terörü)

‎Dünyanın en büyük GDO'cusu ABD'li Cargill ile Ülker, yüzde 50 ortaklıkla istanbul Pendik'te mısır nişastası üretiyorlar.

Ruhun birbirine tamamen zıt iki yönelimi: yücelik, bürokrasi.

Kötü müzik bitmek tükenmez bir kaynaktan fışkırıyor, diye düşündüm, insan ruhunun bitmez tükenmez riyakârlığından.

Efendim, beni de bahçende açan bir lale say artık. Hani anlattığın o atın terkisinde diyardan diyara dolanıp da sonra İstanbul’da vatan tutan lale gibi. Ben de o lale gibi şu şehirde kapıdan kapıya dolanıp senin eşiğinde kendime yurt edinmedim mi?.. İşte bak, onun bağrındaki yara gibi benim de bağrımda bir yara var artık. Onun ince dalı üzerindeki kadehte alevler, benim zavallı gönül kadehimde yangınlar… Onun ateşi renginden, benimkisi dumanından bilinir. Onun her yerde başka lakabı, benim her menzilde başka adım var. Binlerce adım olsaydı hiçbiri sizin şefkatli sesinizdeki “oğulcuğum!” gibi olamazdı. Tıpkı milyonlarca lale yetiştirenlerden hiçbirinin, sizin ‘katre-i matem’e verdiğiniz kıymeti veremediği gibi. Ama beni kaybettiğiniz vakit katre-i matem kadar üzülmeyiniz, beni bahçenizin dışında açılmış bir gelincik, bir şakayık sayınız. Gelinciğin ömrü laleden az olur ya, dalımın kırıldığını, yaprağımın dağıldığını…”

Ya, Çanakkale'deki, Bir hilâl uğruna yâ Rab, ne güneşler batıyor! Bu nasıl söylenir? Bu ne demek yahu? Bu ilham... İnsanı vecde getirir, deli divane eder. Ben, yıkarca bunun tesiri altında kaldım... Mustafa Sabri Efendi böyle söyleyince, sordum: "Efendim, bunları Akif Bey'e de söylediniz mi?" "Aaa, kaç kere! Mütevazı insan. Ben şiirlerini medhederken, utanır, terler, mendiliyle alnını silerdi..."