Abel

Sonbaharın ortalarıydı.İlk yapraklar dökülmeye başlamıştı. Aylarca çalışması gerekiyordu. Abel işe koyuldu. Birden şöyle bir düşündü: Kar yağışı durduğunda, ilkbahar gelip, soğuklar bittiğinde, o da sorunu çözmüş olacaktı. Şimdi başarının araçlarına sahipti.Şenlik yaklaşıyordu. Tanıtlama Noel’den kısa bir süre önce bitmişti. Yoğun ama açık seçikti. Bir kez daha okudu. Hiçbir hata yoktu bu kez. Abel, ilk girişiminden sonra meslekte epey yol almıştı. Matematikçi olmuştu. Sonuç parlaktı. Basit bir cümle, basit bir cümle – ama ne cümle!- aydınlatıyordu hesaplar yaptığı kağıdı : “Beşinci dereceden cebirsel denklemler kök sayılarla çözülemez!” Abel yazısını acele, Avrupa’nın büyük matematikçilerine gönderdi. Önce en büyüğüne, Gauss’a ve Gauss, onu okuma zahmetine bile katlanmadan kaldırmıştı bir kenara. Öldüğünde hiç açılmamış bir halde bulundu bu yazı Gauss’un belgeleri arasında.