maraba

Halk sınıfına mensup örnekleri Tevfik doğrudan doğruya açık ve realist bir ifadeyle yaşatıyordu. Zahiren muti, dalkavuk, büyüklerin yüzüne gülüyorlar, arkalarından alay ediyorlar, terzil ediyorlar; kalplerinde adalet hissinden doğma bir isyandan ziyade kıskançlıktan vücuda gelen bir gayz ve gizlet...Daha ziyade menfi sahalarda söyleyen, yaşayan Abdülhamid devrinin halkı. Karagöz'ün kendisi Tevfik'in elinde aslından daha sevimli ve manalı olmuştu. O da bütün öteki çaresiz halk gibi dalkavuk, onlar gibi geveze. Kulağında patlayan şamarı, tepesine inen yumruğu sırıtarak hazmediyor, fakat tavrı ile başka türlü harekete imkân olmadığını anlamak isteyen pratik bir halk filozofu olduğunu gösteriyordu.

Ayıboğan İbrahim! Lakabını hem bir şeref,hem de bir tehdit gibi haykırmıştı.Buna bir terbiye meselesi deyip geçilebilir;fakat herifin telefonla emir aldıktan sonra küstahlığın zirvesinden,birdenbire zilletin eteklerine de yuvarlanışı,kendi şahsına ait bir ahlâk veya seciye düşkünlüğünden ziyade bir cemiyet vak’asına benziyordu.Orhan biliyordu ki,devrinin birçok asayiş memurları bu Tayfur ve bu Ayıboğan İbrahim gibi zebunküştürler; biraz eğilene tekme atmak ve biraz yukarıdan alana yalvarmak,eteğine sarılmak onlarda müşterek bir mizaç haline gelmiştir.Kendilerinden kuvvetli olana karşı ziyan ettikleri gururu daha zayıfların izzetinefsini yağma ederek telafiye çalışırlar.Niçin? Korkarlar.Aç kalmaktan korkarlar.Etek öpmeleri bundandır