mektup

15 Şubat 1934 Ayşeciğim, Nikâhına talibim. Yani işim oldu. Daha tamamen olmadı, fakat ben de düğün yapalım demedim. Hiç şaka değil, gayet ciddi söylüyorum. Oturup biraz düşünürsen sen de bunu kabul edeceksin. Bundan daha uygun bir şey yapamayız. Hem sen benim gibi efendiyi mumla arasan bulamazsın. Güzellikte senden fersah fersah ilerideyim. Seninki gibi bir Grek burnum var. Boy pos Allah'a şükür yerinde. Akıldan yana hiç değilse sen bir şey söyleyemezsin. Yani, birbirimize bir şey söyleyecek halimiz yok. Aşk ve muhabbet sorununa gelince, beraber olmaktan sıkılmayacak kadar birbirimizden hoşlandığımızı sanıyorum. Suluca âşık olacak kadar çocuk değiliz herhalde. Canım, seni böyle sözlerle kandıracak değilim ya, otur ve düşün. Bu karara nasıl vardığımı uzun uzun yazsam soğuk kaçacak. Sen zeki kızsın maşallah, anlarsın. Ha, bir nokta daha var. Müsteşar ve Hasan Âli falan bana evlenmek şartıyla yardımda bulundular . Yani, geleceğim sana bağlı. Bak artık, düşün. Hem doğrusunu istersen ben de gerçekten beni çekip çevirecek bir insana muhtacım. Bu iş için senden başkasını da düşünemiyorum. Seninle evlenmek istiyorum işte. Önce bunu istiyor sonra da bunu neden istediğimi düşünüyorum. Bilmem anlıyor musun? Bana derhal erkekçe bir cevap yaz. Hele bir mırın kırın et vallahi kaçırırım.