O geceye geri dönecek olursak, sersemlemiş olduğumu söyleyebilirim. "Burjuvazi", "proleterya", "komprador", hatta "turancı" ve "faşist" kelimelerinin bende karşılığı yoktu. Bu eğitim, yüzme öğrenmesi için çocuğu bir bilen nezaretinde usulca suya sokmaktansa, kayalardan fırlatıp, bata çıka öğrenmesini yeğleyen bir eğitim biçimiydi.

Bize gelince, 1960-1980 dönemi ve hatta sonrasında, hemen her oluşumu, hatta sokakta iki ateş arasında kalan ev kadınının ölümünü bile kendi terimlerimizle algılamak gibi bir yanlışa düştüğümüz gibi, Marksist-Leninist jargona uymayanı yok saydık.

"Laboratuvarlar, elektronik aletler, burunlarından kıl aldırmayan kimyagerler vs. vs. Hoşgeldin aydın despotizmi." Ben artık buna "aydın despotizmi" değil, "bilim despotizmi" demeyi yeğliyorum. Çünkü itiraf etmeliyim ki, Cemil Meriç'i tanıdıktan sonra "aydın" kavramını adamakıllı sorgular oldum. Hint'ten Fransa'ya, Doğu'dan Batı'ya tüm kültürleri ve ideolojileri sorguyalabilecek donanımlı biri ile, bizim hareketimizin aydınları arasında bir fark olmalıydı. Bu fark, "komisar" ile "yogi" arasındaki gibi bir farktı. Lenin ile Fromm arasındaki gibi bir farktı. İdeplojiden öte, insanın yeryüzündeki serüvenini kapsama meselesiydi ve neresinden bakarsam bakayım, Formm, Lenin'i; yogi de komiseri kapsıyordu; birinciler ikincilerin aştıkları bir merhale gibiydiler. Bu bakımdan "aydın" dendiğinde kendi ideolojisine rasyonel yani bilimsel, yani ussal gerekçeler bulmakla sorumlu olan mektepliyi düşünüyordum. Ve görüyorum ki, her ideoloji kendi aydınını yetiştiriyor. Aynı Rand, Hayek, kapitalizmin aydınlarıysa, bizim aydınlarımız da var. Ulema İslam'ın aydınlarıysa, Cizvit papazları da Hristiyanların aydınları. Bir de bunların üçünü beşini hazmetmiş adamlar var ki, onlara başka bir ad lazım.

Babam benimle ağlamaz.

Göreceğimiz gibi "Tanrı parçacığı"nın kendisi de basit, güzel bir evrene dayatılmış bir karışıklıktır. Belki de bu göz kamaştırıcı simetriyi henüz hak etmeyen insanlıktan gizlemek için.

Basit bir fizik yasasını bir dizi ölçümden süzmek o kadar basit değildir. Doğa basitliği karmaşıklaştırıcı koşullardan bir çalılığın içine gizler ve deneyin işi bu karmaşıklığı kovmaktır.

Bose yoğunlaşması boş uzayın (vakum) kendi içinde meydana geldiğinde vakumu boşaltmak yerine doldurmak üzere enerji depolar. ... Higgs parçacıkları Higgs alanının kuantumlarıdır. Higgs alanı öyle bir alandır ki alan sıfır olduğunda değil, sıfırdan farklı bir değere sahip olduğu zaman en düşük enerjidedir. Yani boş uzayın tamamı Higgs parçacıklarıyla doludur. Yani Higgs parçacıkları Bose yoğunlaşmasına uğramıştır. Bu boş uzayın süper iletkenlere benzer özelliği vardır.

Sıvı helyumda, helyum atomları Bose Yoğunlaşmasına uğrar ve sıvı hiçbir direnç görmeden en küçük bir delikten bile akabilir.

Einstein kütle çekiminin uzay ve zamana yaptığı etkinin, bir miktar ıslaklığın düz bir kağıt üzerindeki etkisiyle aynı olduğu sonucuna vardı: Kütle çekimi uzay-zamanı eğer. Ortaya çıkan eğrilikler ve kıvrımlar düzleştirilemezler.

Tek hücrelilere baktığımızda bunlar için aşağı ve yukarı kavramının olmadığını görürüz. Onlar için suyun yüzey gerilim kuvveti çok daha fazla önemlidir.