“Geri dönüştürme, sürat limitleri, hepsi palavra,” dedi Tyler. “Ölüm döşeğinde sigarayı bırakmaya benziyor bunlar.” Dünyayı kurtaracak bir şey varsa, o da kargaşa projesi [project mayhem] olacaktı. Kültürel bir buzul çağı. vaktinden önce boşaltılmış bir karanlık çağı. Vaktinden önce başlatılmış bir karanlık çağ. Kargaşa projesi sayesinde insanlık, dünyanın kendini toparlamasına yetecek bir süre boyunca eylemsizliğe mahkum olacaktı. Anarşiyi haklı çıkarıyorsun. ona anlam kazandırıyorsun. Dövüş kulübünün memurlar ve kuryeler için yaptığını kargaşa projesi medeniyet için yapacaktı. Dünyayı daha iyi bir yere çevirebilmek için medeniyeti altüst edecekti.

Dünyadan tarihi söküp atmak istiyorduk.

Dövüşmek insanı kesmez oluyordu ve belki artık dövüşü bırakıp daha büyük bir şeye yönelmem gerekiyordu. ... Gerçekte neyle dövüşmekte olduğumu sordu tyler. ... Hayatta hiçbir zaman sahip olamayacağım güzellikleri yıkıp yok etmek istiyordum. ... Bütün dünyanın dibe vurmasını istiyordum. ... Binlerce yıldır insanoğlu bu gezegendeki her şeyin içini boka çevirmişti ve şimdi tarih benden herkesin pisliğini temizlememi bekliyordu. Boş konserve kutularını suyla çalkalamalı ve yassıltmalıydım. Kullandığım her benzin damlasının hesabını vermeliydim. ... Kuşlarla geyikler gereksiz lükslerdir ve bütün balıklar su yüzüne vurmalıdır. Louvre müzesi'ni yakmak istiyordum. Elgin mermerleri'ni balyozla parçalamak, mona lisa'yla kıçımı silmek istiyordum. Bu dünya benim dünyam artık. Bu dünya benim dünyam, benim dünyam. O eski insanlar öldüler.

Patronum, işyerinde, yanağımdaki hiç kapanmayan delik için ne yaptığımı sormuştu. Ona dedim ki, kahve içtiğim zaman iki parmağımla deliği kapatıyorum, kahve dışarı akmasın diye.

Ertesi hafta aynı gün, saldırı komitesi'ndeki herkes, yenik çıkacağı bir kavgaya tutuşmuş olacak. Sanıldığından daha zor bir şey bu. Sokaktaki bir adam, dövüşmemek için ne mümkünse yapar. Burada amaç, sokaktaki herhangi birini, hayatında hiç dövüşmemiş bir adamı kavgaya kışkırtıp onu kulübe kazandırmak. Kazanma duygusunu hayatında ilk kez yaşamasını sağlamak. Adama patlama fırsatı vermek. Ağzınızı burnunuzu dağıtmasına izin vermek. “bizim görevimiz,” diyor Tyler komiteye, “hala nasıl bir güce sahip olduklarını bu adamlara hatırlatmak.”

Tyler diyor ki, bir silahı ateşlemenin ne olduğunu geçen hafta herkese göstermiştim. Silahın yaptığı tek şey, bir patlamayı belli bir doğrultuya yöneltmektir.

“Kaçmayan cinsten iyi çorapların bile,” diyor Marla, “ilmekleri dışarı fırlıyor.” Hiçbir şey durağan değil. Her şey eskiyip dağılıyor.

Marla'nın hayat felsefesi, bana söylediğine göre, ölmeye her an hazır oluşu. Marla'nın hayatındaki trajedi ise ölmüyor oluşu.

İnsanlar ölmekte olduğunuzu sanırlarsa, bütün dikkatlerini size veriyorlardı. Bu gün sizi son kez görüyor olma ihtimalleri varsa, sizi gerçekten görüyorlardı. Çek defterleriyle ve radyo şarkılarıyla ve dağılmış saçlarıyla ilgili her şey pencereden uçup gidiyordu. Bütün dikkatleri sizde oluyordu. İnsanlar kendi konuşma sıralarını beklemek yerine sizi dinliyorlardı.

Marla bana doğada yaşlı hayvan görmediğimizi, çünkü hayvanların yaşlanır yaşlanmaz öldüğünü söylüyor. Eğer hastalanır ya da çaptan düşerlerse, kendilerinden daha güçlü bir canlı onları öldürüyor. Hayvanlar yaşlanmak için yaratılmamışlar. Marla ... Bizim kültürümüzün ölümü uygunsuz bir şey haline getirdiğini söylüyor. Yaşlı hayvanlar doğadışı bir istisna olmalı. Hilkat garibeleri.