Mebusluk kadar önemli bir başka ödül, Gazi'nin "sofra"sına kabul edilme ayrıcalığıdır. Adı geçen yazarlardan Özer, Bayur ve Atay, sofranın değişmez müdavimleri arasındadır. Sofra müdavimlerinden Prof. Sadri Maksudi Arsal'ın 1937'de başına gelenler ise, dalkavukluğa dayalı ikbalin ne derece riskli bir iş olabileceğinin ilginç bir örneğidir. Türkçü düşüncenin öncülerinden biri ve 1930-37 yıllarında "sofra" müdavimi olan Arsal, 1931'de Gazi tarafından mebus ve 1935'te Devrim Profesörü atanmıştır. 24 Aralık 1937 günü Denizbank'ın kuruluşuna ilişkin Meclis tartışmaları sırasında Prof. Arsal söz alarak, Atatürk'ün önerdiği "Denizbank" adının Türkçe kurallara uygun olmadığını ve "Deniz Bankası" veya "Denizcilik Bankası" adının tercih edilmesi gerektiğini savunur. Büyük bir öfkeye kapılan Atatürk, aynı günün akşamı "sofra"daki misafirlerden bazılarını seçerek derhal radyoevine gitmelerini emreder; radyoda normal program iptal edilerek, sabahın 2'sine kadar Arsal aleyhine sert konuşmalar yapılması sağlanır. Falih Rıfkı'nın galiz uslubunun izlerini taşıyan bir makale 28 Aralıkta tüm gazetelerde yayınlanarak, Arsal "nankörlük", "sahte diploma sahibi olmak", "Türkçe bilmemek", "Türk olmamak", "Türk gençlerini zehirlemek" ile suçlanır. Gazi bir süre sonra haber gönderip gönlünü alırsa da, Arsal bir daha ne "sofra"da, ne mecliste görülmez.

Telörgü... Mahşerden bir numune... Bana yol açtılar ve yüzümü telörgüye tatbik etmemi mümkün kıldılar. Geleneler, bizim Ankaralı gençler; Ankara'da yüksek tahsillerini yapan bizden çocuklar. Bana ve Osman Yüksel'e gelmişler; beni bulamayınca da çağırtmışlar... Aralarında benim sevgili Sezai Karakoç'um da var. -Nasılsın Sezai? -Çok şükür üstadım, siz nasılsınız? -Gördüğün gibi, Sezai biraz zayıflamışım değil mi ? -Biraz!.. Bu "Biraz"ın içindeki faciayı hemen kavradım; ve Sezai'nin yerine geçerek, çifte telörgünün parçaladığı kendi yüzümü, zaten param parça yüzümü hayal ettim.

"Gel!" dediğimiz halde gelmeyen fikirle, zaman bizi öldürmeye başlayınca "Git!" dediğimiz halde gitmeyen fikir.

Acı bir tad alıyorum ama, hiçbirşey anlamıyorum. Yanlız, ıstırap çekeyim diye şuurum bana bırakılmış, gerisi tamamiyle elimden alınmış gibi bir hal içindeyim.

Anneden eksiklik, biraz da çocukluktan eksiklik değil midir ? Annesini yitiren bir çocuk ne yapar? Salıncaklarının iplerine saplanır yüzlerce bıçak... Taraklar , hiç bu kadar sert olmuşlar mıdır? Geceleri süte çekilen örtüler ıssızlık pıtırakları gibi hışırdarken, mahzun yetimlerin sırtlarını hangi eldir örtecek?

Başlangıçta ev halkına durumu açıklamamıştım. Bana neler olduğunu anlayamıyorlardı. Küçük halamın kocası Eşber Enişte'nin uzman görüşü doğrultusunda, uyuşturucu kullandığımdan şüphelendiler! ... Uyuşturucu kullanan bir gencin arkadaş çevresi değişir: Sık sık Erenköy'deki dergâha gidiyordum. Partilere uğramıyordum. Oysa eskiden şöyle bir görünürdüm... Aile ilşkileri azalır, odasında yalnız kalmayı tercih eder. Aile toplantılarına katılmıyordum. Tatile de çıkmamıştım. Misafirlere hoşgeldiniz bile demez olmuştum. Okul başarısı ve okula devamı azalır: Okula zaten pek gitmezdim. Bu yıl da başka fakülteye geçmiştim. Ne olacaktı benim halim? Daha fazla para harcadığı görülür: Bizimkiler bunu ölçecek durumda değillerdi. Bir-iki önemli yatırım yapmıştım tabii. Şeyhnâme'nin taş baskı bir nüshasını satın almıştım. Sahîh-i Buharî, Elmalılı Hamdi Yazır'ın tefsiri, Hayat-üs Sahabe gibi bazı lüzumlu kitaplar edinmiştim. Gün içinde bazen neşeli, sakin, bazen öfkeli, saldırgan davranışlar sergilediği gözlenir.: İnsanlık hali. Doğum günümü hatırlayıp sürpriz bir kutlama düzenlemişlerdi. Kadehler benim şerefime kaldırıldığında biraz köpürdüm. Mankenlik ajansından teklif alan kuzinimi, Porsche'sini beğenime sunan dayımı, Bodrum'da süper bir 'beach club' keşfettiğini söyleyen teyzemi...terslemiştim. Gözleri kanlanır: Okumam gereken kitapların sayısında ciddi bir artış olmuştu. Uyuşturucu kullanan genç bitkindir: Bitkin benim göbek adımdı. Dünyaya geldiğimde de bitkindim. Ailem yeni fark ediyordu. Dalgındır: Ezberlemem gereken ayetler vardı. Uyuklar: Yanılıyorlardı. Sadece çevremdeki görüntülerin bir kısmına bakmaktan vazgeçmiştim. Uyumakta güçlük çeker: Sabah namazına kalkıyordum. Konuşma zorlukları yaşar: Çenebaz biri değildim zaten. Soruları da cevaplamaz olmuştum, o ayrı.

Bütün teessürlerimiz, inkisarlarımız, hiddetlerimiz, karşımıza çıkan hadiselerin anlaşılmadık, beklenmedik taraflarınadır.

Batı,dünyanın geri kalanıyla olan ilişkilerinde sık sık aynı hataya düştü.Yüzyıllar boyunca,kendi yurttaşlarına uyguladığı ve büyüklüğünün kaynağı olan ilkeleri,yazgılarını elinde tuttuğu halklar başta olmak üzere,öteki halklara uygulamadı.Örneğin,sömürge dönemi Fransası,Cezayir'deki eyaletlerinde yaşayanların bütün haklara sahip olmasını engellemek için,onları "Müslüman Fransızlar" statüsüne aldı;laik bir cumhuriyet için oldukça akıldışı bir adlandırmaydı bu.....Öteki'ni safça "uygarlaştırma"isteği sürekli olarak onu hayâsız biçimde kendine tabi kılma arzusuyla çatışma içindeydi.Hannah Arendt'in Totalitarizmin Kökenleri'de yaptığı gibi,ulus-devletlerin beceriksiz imparatorluk mimarları gibi hareket ettiğini görmek gerek;oysa böylesi bir girişim,bir araya getirilmek istenenlere karşı belli bir saygı eşliğinde gerçekleşmeliydi;İskender Yunanlılar ile Perslerin toplu halde birbirleriyle evlenmelerinin düşünü kuruyordu;Roma,Atina ile İskenderiye'ye yürekten bağlıydı ve en sonunda Kelt din adamlarından Arabistan Bedevilerine kadar İmparatorluğunun bütün uyruklarına vatandaşlık hakkı vermişti.Daha yakın tarihte,Avusturya-Macaristan ya da Osmanlı İmparatorlukları gerçekten birleştirici rol üstlenmek istemişler,bu konuda eşine rastlanmayacak başarılar elde etmişlerdi.Buna karşılık ,19. ve 20. yylarda Avrupa ulusları tarafından kurulan sömürge imparatorlukları,kendini büyütme arzusundan,uygulamalı ırkçılık okullarından ve Avrupa'yı kana bulayacak savaşlara,soykırımlara,totalitarizmlere yol açan manevi ayrılık okullarından ibaret kaldı. İçinde bulunduğumuz dönem,Batı'ya, manevi inandırıcılığını yeiden canlandırma olasılığı sunuyor;bunu ne suçunu kabul ederek ne "dünyadaki bütün dertlere" kucak açarak,ne de başka yerlerden gelen değerlerle uzlaşarak yapabilir;inandırıcılığın elde edebilmesinin tek yolu,kendi değerlerine hâlâ sadık olduğunu göstermesidir;demokrasiye saygılı,insan haklarına saygılı olması,hakkaniyet,bireysel özgürlük ve laiklik kaygısı taşımasıdır.Bunları dünyanın geri kalanıyla,her şeyden önce de onun çatısı altında yaşamayı seçmiş kadınlar ve erkeklerle olan ilişkilerinde sergilemelidir.

Kekemeliğin bir yoksul hastalığı olduğunu sanırdım. Kekemelik başarıya giden yolu tıkadığı için, zengin bir kekemeye rastlamak zordur. Hele ki Ferruh Ferman gibi bir işadamının kekelemesi şaşılacak şey.

Hayatta başarılı olmanın iki yolu olduğu söyleniyor. 1] Şanslı olmak 2]Hile yapmak. Bense dayanıklı olmayı tercih ederim.Çünkü dayanıklılık kadar kışkırtıcı hiç bir şey yoktur.