Her hâlükarda kan, yıkım, yenilgi ve zafer yıllarıydı; halimizin şairin şiirine tam uyduğu yıllardı: "Senin kaşınla gözün arasında savaş vardı Arada ben öldürüldüm, bu nasıl işti?"

"Macide gökyüzüne bayılır." dedi. "Bulutlu olmamak şartıyla...Bulutlu olursa tahammül edemiyorum. O zaman hep kendi içime bakıyorum..." Bunu kendisi için yavaşça söylemişti. Halinde solmaya yaklaşmış çiçeklerin daldırıldıkları suya kendiliğinden eğilişleri vardı. Fakat bu sonbahar güneşi bir saza benzettiği ve o kadar kendi musıkîsiyle doldurduğu bu bahçede Macide'nin bile fazla mahzun olmasına müsade etmezdi. Ona karşı gelmek için hüzünden, kederden çok başka bir şey, her şeyi örtecek o zalim ihtiraslardan biri lâzımdır. Onun için tekrar göğe, göğün tek ve zarif, maddesiz ve büyük yağrağına çevirdi, sonsuzluk içindeki macerasına daldı. Onun hayatının en büyük saadeti bu kaçışlardı. ..Bazen bir ışık külçesinin dibinde yorulmuş bir çöl yolcusu gibi dinlendiği olurdu. Hiç kimse aydınlığı, onun hiçbir realiteye sığmayan duruluğunu Macide kadar anlayamazdı. Şimdi de yarısından fazlası bu aydınlık gökteydi. ..Ve Nevâkâr'a başladı: Gülbünî ayş mîdemed sâki-i gülizar kû!...

.. ansızın bir korku beni yerimden sıçrattı, kafamı öyle dağıttı ki yalnızlıktan suskun ve dolmuş bir halde korkuyla kaçtım: "Ama... onun toprağını hangi suyla çamura çevirecekler? Bu kokuşmuş tatsız sularla mı? Sakın bu kapkara bulanık göletten almasınlar!"

Dert takiyyesi, imanın en güzel göstergesidir.

Temiz, sabah gibi. Güzel.. Kendi, kendi gibi, ama bundan önce sağ tarafının yarısı alınmış toprak yığını!

Hissettim ki "Burada bir yârin kokusu var/ Ve bu köye ulaşacak şehriyâr." ... Gizli bir cazibe kalbimi bu topraklara çekiyor. Hava burnuma öyle bir koku getiriyordu ki o buradan geçeli çok olmamış dersin.

Doğu ile batı arasındaki mesafe ne kadardır? diye sorulduğunda şöyle dedi (r.a.): "Güneşe göre bir günlük yol."

İlmi bırakmak hasta kimselerin özrüdür.

İnsanlara bir gün gelecek ki, otoriteye şikayet edenler yaklaştırılacak. Facir olanın dışında kimse zarif olarak anılmayacak. İnsaflı olanın dışında kimse zaafa uğratılmayacak, sadakayı ceza kabul edecekler, sıla-i rahmi minnet olarak algılayacaklar, ibadet etmeyi insanlara diş geçirme için kullanacaklar.

Dünya halkı, uyuyarak yolculuk eden kervan ehline benzer.