İnsanı insana oyuncak olsun diye yaratmamış Tanrı.Evet, ama ya şeytanın içimize saldığı gururla öyle düşünmek hoşumuza gidiyorsa...

Hayat bazen öyle insafsız ki Küçük bir boşluğundan yakalar Hissettirmez en zayıf anında Seni ta yüreğinden yaralar Ellerin,kolların bağlansa da Başında kasırgalar kopsa da Sen tüm gücünle karşı koysanda Seni acımasız sevdaya salar

batının trajik dünya görüşünde insan ,doğanın ve şartların esiridir;hareketlerini belirleyen dış koşullardır.Fakat bizim inancımızda insan şartları değiştirebilir.kelam'daki tabiriyle insan ''muhtar'',yani irade sahibidir.Yine batıda insanın mecbur kaldığında hırsızlık yapması adam öldürmesi hatta katliam gerçekleştirilmesi meşrulaştırılabilir. bizim inancımızda ise insan ne kadar zor durumda olursa olsun, değerlerine bağlı kalmalıdır.

Nereden geldiği ve nasıl başladığı meçhul bir kürk modası, istanbul'un hemen bütün kadın kesimlerine yayıldı. Bu moda,dedelerimizin ve ninelerimizim mahut kürkü çevirip sırta geçirmek ve kurt veya goril gibi, iri cüsseli bir hayvana benzemek tuhaflığından ibarettir. Bu moda o kadar yayılmış ki, şimdi kastor mantosu olmayan hanımın, hiç olmazsa kedi veya fare derisinden bir kürkü olması gerekiyor. Tırnaklarını uzatıp sivrilten ve vücudunu baştan başa tüylü göstermek isteyen kadın, belli ki bir hayvana benzemek için uğraşıyor.kadınlarda bu insan şeklinden uzaklaşma arzusunun sebepleri ne olsa gerek?"

Sanki karınlarını tıkabasa dolduran erimiş bir ateşi gözlerinden yeşil bir şule halinde akıtan bu garip yaratıkların arasından geçtikçe insan mukaddes bir karanlığın mahremiyetini dağıtıyorum vehmiyle adeta günah işlemiş gibi korkuyor .Sanki yere yıkılmış bir sema parçası üzerinde yürüyorsunuz ve sanki bütün bu yanan esrarangiz kedi gözleri, bu semanın yere dökülmüş hiddetli,korkunç yıldızlarıdır.

Güneşin hararetinde kaçanlar,deniz sularının serinliğine sığınıyor.Deniz ,tehlikeli deniz uslu bir fil gibi hortumunu toplamış,toprağının çıplak çoçuklarını sırtında eğlendiriyor. kumsallardan birine gittim ve koskoca denizle insan zerrelerinin dostça oynaşmalarını ,neşe bulmadan seyrettim. Denizin çıplak insana bu zelilane boyun eğişi ne gülünçtü! Morfinle sinirleri uyuşturulmuş,uyuklayan ve çoluk çoçuğa gösterilen bir kafes arslanı kadar gülünç. Büyük kuvvetlerin itaat halinde görünüşü ruha ne ağır bir eza veriyor! ölgün yaz denizini seyrederken bu ezayı, ruhu pençeleyen bir kuvettle hissetim Denizin bu halsizliği karşısında şehrin beyaz etli,kendinden zayıflara gücü yeten insanı ne cesur ve ne küstahtı! Sarkık etli iri karınlı kadınlar,saçı dökülmüş erkeklerle bu dişsiz tırnaksız sular içinde boğuşuyor,takla atıyor,batıyor çıkıyor ve bir arslan leşiyle oynayan sineklerin neşesiyle zıplıyordu. muazzam tekneleri ,hafif oyuncaklar gibi sallayan deniz,hakiki çoçuklarına tunçtan daha sert kırmızı bir ruh yoğuran deniz,geniş kollarıyla kıtaları birbirinden ayıran deniz,bin bir türlü ejderlerin vatanı deniz ; kalabalık bir şehrin nevrastenik halkına tehlikesiz bir havuz vazifesini görmeye razı oluşu ne hazindi! Denizi sevenler rüzgar ve fırtına mevsiminin gelişine kadar sahillere hiç uğramamalıdırlar

Cüretkar bir binaya bak: Onu betonların veya içine yerleştirilmiş çeliğin birarada tuttuğu doğrudur; ama esas doğru olan, onu birarada tutan şeyin temel denge ve oranları içindeki düşünce olduğudur.

Bu devlet başından beri mi böyleydi yoksa yolun bir yerinde mi sapıttı tam bilmiyorum ama kadroları ve gittikçe sırıtan saçmalıklarıyla bu devlet topluma yük. Bir devletin en yüce mahkemesi olan Yargıtay’ın başsavcısının konuşmasını geçen gün dinledik. Başsavcı öyle bir konuşma yaptı ki mantığın, aklın, zekânın bizim devlet görevlileri için hiçbir önemi olmadığını gösterdi. “Laiklik konusunu gündemden düşürmek için ekonomik kalkınma öne çıkartılıyormuş,” söylediği bu. Ne laikliği biliyor, ne muhafazakârlığı biliyor, ne ekonomiyi biliyor, ne de hukuku biliyor. Zaten bildiğini iddia eden, bu sözleri savunan kimse de çıkmadı. İyi de, bu adam Yargıtay Başsavcısı. İnsanların hatta ülkenin kaderi hakkında kararlar veriyor. Parti kapatma davaları açıyor. Böyle biri o makama nasıl geldi? Nasıl bir devlet yapısı, nasıl bir devlet mekanizması bu düzeydeki birini o mevkilere çıkartır? Bu devlet, bu toplumun çok gerisinde. Ayağımıza takılı bir pranga gibi. Devletin gücünü, kendi mantıksızlığına alet eden bu görevliler yüzünden Türkiye her attığı adımda çelmeleniyor. Gelişmişlikle Türkiye arasında bu insanlar duruyor. Ve, biz hayatımızı anlamsız tartışmalarla geçiriyoruz. Bu devletle hiçbir şey yapamayız. Devlet görevlilerinin düzeyini yükseltmek, bilgiyi, mantığı, zekâyı devlet için de önemli hale getirmeliyiz. Devlet görevlilerinin “saçmalama” özgürlüğünü bu insanların elinden almalıyız. Devlet darmadağınık bizde. Genelkurmay Başkanı da, Poyrazköy’de bulunan silahların “orduya ait” olmadığını söylemişti. Dün Star gazetesi, bu silahların çoğunun orduya ait olduğunu belgeledi. Elindeki silahların envanterini bilmeyen, hangi silahların kaybolduğunu takip edemeyen bir ordu. Bu ordunun başındaki general de bize “terörle yaşamaya” alışmamız gerektiğini söyleyerek Kürt sorununun çözüm ihtimalinin olmadığını vurguluyor. Devletin zirvelerinde, sorunların çözümünü değil aksine iyice çoğalmasını isteyen insanlar dolaşıyor. Gelişmek, kalkınmak, toplumun mutluluğu, barış, zenginlik umurlarında değil. Halkı “köleleri” gibi görüyorlar ve bizim bu kanlı çıkmazın içinde debelenmemizi istiyorlar. Ya gerçeklerden ve hayattan tümüyle kopuklar... Ya da bu ülkeye tümden düşmanlar. Bilinçli bir “düşmanlık” beslediklerini sanmam, galiba hayatı hiç anlamıyorlar, çağı kavramıyorlar, gerçekleri görmüyorlar. Ülkeyi de gerçeklerden kopartmaya uğraşıyorlar. Onların yüzünden biz de “hayatın” ne olduğunu göremez hale geldik. Halbuki yeryüzünün başka yerlerinde “başka” bir hayat yaşanıyor. İsveç’te yeni bir parti kuruldu. Korsan Partisi. Ve, bu parti Avrupa Parlamentosu’na üye soktu seçimlerde. Partinin programı ve amacı ne biliyor musunuz? İnternet özgürlüğünü ve internetteki bilgilerin, müziklerin, görüntülerin serbest paylaşımını sağlamak. Artık dünya siyasetinin konuları değişiyor. İnternet amaçlı partiler kuruluyor, bu partiler taraftar buluyor, seçimlere katılıyor, kazanıyor. Başka bir hayatın partileri bunlar. Biz ise hâlâ “laikliği”, Kürt sorununu, ekonomik kalkınmanın tehlikelerini, topraktan çıkan silahların sahibini tartışıyoruz. Ormanda unutulmuş “kurt çocuk” gibiyiz. Birtakım tuhaf sesler çıkartıyoruz. Ne söylediğimizi, ne dediğimizi, ne istediğimizi kimse anlamıyor. Böyle bir devletle ve böyle devlet görevlileriyle bizi anlamaları da mümkün değil. Hapishanede işkenceyle adam öldürüp sonra diğer mahkûmlara “sizin de sonunuz onlar gibi olur” diyen müdürler de, insanları enselerinden vuran subaylar da, daha sonra avukatlığa geçen ve “Kürtlerin ölmesini istemek fikir özgürlüğüdür” diyen eski yargıçlar da, ekonomik kalkınmayı laikliğin düşmanı sanan başsavcılar da, kendi silahlarının envanterini bilmeyen generaller de bu devletin içinde. Bu kadrolarla bu devlet çağa nasıl ayak uyduracak, değişimi nasıl algılayacak, Bilgi Çağı’nın ne anlama geldiğini, evrensel hukukun önemini, özgürlüğü nasıl anlayacak? Kendileri anlamadıkları gibi “anlayanları” da hain sanıyorlar. Bu devlet kendi kendini değiştiremez. Onu biz değiştireceğiz. Bunun ilk adımı da devlet görevlilerinin tuhaflığını görmemiz ve göstermemiz. Bıkmadan, usanmadan, buna karşı çıkmanın bile saçmalığın bir parçası olmak anlamına geldiğini bilmenin sıkıntısına kapılmadan, gerçekleri söyleyerek yapacağız bunu. Başka da bir çaresi yok gibi gözüküyor. 09.06.2009

En düşündüğümüz kelimeyi en az kullanmaya bizi mecbur eden gururumuzu aldatmak için,sevmek fiiline sözden başka ifade şekilleri ararız.

"Hüsran ya da kurtuluş seçiminde bir insan. Hür ,bütün durumlarda hürdür.Başına bir zorluk,sıkıntı ve bela geldiğinde,yani zamanın balyozu ona bir darbe indirdiğinde,başını sabırlı bir örs yapar.Başına müsibetler isabet etse,boynuna esaret zincirleri vursalar ve kolaylıkların yerini zorluklar alsa; o yine kırılamaz,yenilemez ve yolundan döndürülemez.Bütün bu durumlar içerisinde de o,hürdür." İmam Sadık